Суд=Држава

Борбата за постепена демократизација,како тренд на модерните општества и аналогно на тоа заложбата за признавање и заштитата на човековите права, е невозможна без самостојно и независно судство.Во заднината на идејата за владеење на правото стои идејата на независното судство,судство како последниот бастион за последна заштита на правата и слободата на граѓанинот,кое во извршувањето на својата функција единствено е сврзано со законот. Основната задача на судот би можела да се дефинира како решавање на конкретни спорови врз основа на однапред утврдени правни норми или пошироко како афирмација на правната држава,контрола на законитоста на правните ситуации,осигурување и единство во примената на правото. Друго е прашањето за кои субјективни права на граѓанинот ќе му биде дозволена судска заштита и најчесто зависи од прераспределбата на обемот на правата за кои тој има право да побара судска заштита.Досегашното наше искуство во нашата држава укажува дека граѓанинот најмногу ја доживува државата тогаш кога ќе побара судска заштита односно ја поистоветува со судот.Ако судот се доживува како контакт со државата тогаш како се доживува примената на законот посебно кај оние граѓани кои го изгубиле спорот .Што ако според мнозинството од граѓаните законот не е добар а судот токму врз него треба да донесе одлука ? Што ако прописот е крут,нејасен и контрадикторен сам на себе? Државата преку своите органи пред се законодавното тело-Парламентот треба да донесува закони и други законски прописи кои ќе бидат подготвени од стручни и други лица,носењето на ad hoc закони за потоа веднаш да бидат укинати со ништо нема да ја зацврснат вербата во судството.Правдата согледана низ судското пресудување произлегува од законот и токму поради тоа судот треба да ги штити правата на граѓаните и да го промовира начелото на еднаквост пред законот.